Rimini, Venezia, Milano, Aryuna (& Nieuwe foto's)

Geweldig nieuws! Ik heb een tentamen gemaakt én er voor geleerd. Op zondag belde een Duitse maat me en vroeg of ik al klaar was voor het tentamen. “Welk tentamen?” “Donderdag, zeg je?” Hmm… Matig. Dus ik in twee dagen alle Spaanse grammatica van buiten geknald en Spaanstalige dates geregeld met latina’s uit El Salvador. Nu nog afwachten op het resultaat.

Volgende reservatie bij Bed & Breakfast Ricci: Aryuna. Als je haar vraagt wat ze van Bologna vindt, vertelt ze in geuren en kleuren alles over Rimini, Venezia en Milano. Okay, een beetje Bologna dan: ijs, cappuccino, pasta, lasagna, pizza, tiramisù en pitloze druiven. Dat laatste vergt uitleg. Inmiddels is er een koude oorlog ontstaan tussen de hospita (heks mag ook) en mij. Ineens gaat ze zeiken over dat ik elke week bezoek krijg en vrienden over de vloer zijn. (4 maal bezoek in 4 maanden is niet elke week, kennelijk was wiskunde niet haar sterkste punt op haar school). Verder kan ik er niets aan doen dat zij geen vrienden kent, jaloers wordt en dat afrekent op mij. Anyway, ze viel dus ook niet in de smaak bij Yuuuuuuun. Op een gegeven moment had de heks de katten binnengelaten, dat wat ik meerdere malen heb verzocht niet te doen en Aryuna en ik werden boos. Dus ik mams bellen om mijn Hongaarse temperament te temperen. Ik moet met haar gaan praten en me inhouden met zoveel pit. Dat levenloze mormel heeft zo weinig pit in haar allerdaagse leven (een van haar hobby’s lijkt mij op de bank stinken en elke minuut luid gapen) dat ik haar vanaf heden de pitloze druif, of kort, druif noem. Leuk dat mijn moeder telefonisch toevoegde dat ze er ook zo uitziet. Go mams! Daarentegen heeft Aryuna minstens net zo veel pit als een watermeloen. Lijkt niet zo, maar is wel een compliment. Goed, vollédig terzijde.

In drie dagen: drie steden. Eerste dag: Rimini. De planning was eigenlijk Venezia, maar door de ongekende drukte wegens Pinksteren waren de rijen voor de kaartjes zo lang, dat we de trein misten. Maar mijn Erasmusposse vertrok een half uur later naar Rimini, dus we gingen mee. Een hele dag strand met tropische temperaturen lijdt tot nieuwe huidskleuren. Beter.
De dag erna: Venezia. Een stuk mooier als er geen 65349 carnevalstoeristen zijn. Toch blijft het een van de grootste concentraties toerisme ter wereld, en daar houd ik niet van. De harde G en sokken in sandalen waren dus van tijd tot tijd humeurbepalend. In de trein terug kwamen we niet tot rust; een aziatische familie (afkomst was moeilijk te raden; in ieder geval niet China, aangezien ze zich verre van de éénkindslimiet van de Chinese wetgeving hielden) met een krijsende baby wiens luier ze ter plekke verschoonde… Kak.
Aryuna is zonder twijfel een vrienden van mij met hét meeste gevoel voor mode, (ze trok van tijd tot tijd ook meer aandacht van de vrouwen vanwege haar modieuze kledij, waardoor die aandacht niet meer naar mij ging, maar ik vergeef het haar wel) dus waar anders heen dan naar: Milano! In Milaan rezen de temperaturen tot boven de 30 dus we voelden ons gedwongen ons meerdere malen aan ijs te vergrijpen. De mens daar is rijk; naast ons stond een man in pak (overal trouwens, wat Aryuna helemaal niet erg vond. Ik genoot ook wel van de modieuze slanke dames met korte rokken en lange gekleurde benen) met een briefje van 500, waarmee hij ijs betaalt. Brush your shoulders off, ouwe! Verder is Milaan echt een metropool, met veel kantoorgebouwen en futuristische architectuur, alleen het oude centrum is de moeite waard: een ruim kasteel en de dom. Die dom is naar mijn idee hét mooiste gebouw van Europa. Wauw.
Speciaal voor jullie heb ik ditmaal 10 nieuwe foto’s geupload die de laatste tijd moeten samenvatten. Geniet!
Tot de volgende keer, enne Tom, nogmaals gefelciteerd :)