I don't like tourists, but I love to rest

Zoals de titel al verraadt ben ik aardig wezen reien. Niet op een toeristische manier, ben maar niet bang, maar ik vond de woordspeling zo leuk.

Na de vermoeiende reien met Aryuna had ik behoefte aan rust. Dus ik vulde mijn dagen met zonnen, voetballen, uitslapen, eten en uitgaan. En voorbereiden op mijn volgende uitputtende reisdagen.
Vrijdag: Torino. Vanaf Bologna, 5 uur treinen. De stad is ruim, rustig en bevat veel monumenten. De architectuur is pleonastisch schitterend. Gewoon Italië. Na veel gewandel langs de Po en de binnenstad zijn we een goedkoop in het centrum gelegen 3 sterren hotel gaan reserveren. Na een beetje rust en opnieuw heen en weer geslenter gingen we uit eten. Aperitivo, dat ene concept waar je betaalt voor een drankje en aan een buffetje mag deelnemen en dus eten wat je wilt. Normaliter heb je de keus uit 5 lauwe pastagerechten, wat brood en groente. Maar in deze plek niet. Hier had je de keuze uit meer dan 30 variërend van friet, aardappelkroketten, spinazie, asperges, broccoli, sla (mét sladressing) tot gnocchi al pesto, garnalen, kippenvleugels, spareribs, in warme chocolade gedrenkte koekjes, ananas en meloen. Paradijs gevonden.
Volgende dag: Genova. Zo brak als een leeggelopen Fiat de stad verkennen. Weer dezelfde architectuur, de x aantal kerken en pleintjes, ditmaal ook een haven. Een grote. Een mooie. Mooi uitzicht op de zee met belachelijk grote schepen met daarnaast de op groene heuvels gelegen buitenwijken van Genova. In de middag liepen we door de niet-Italiaanse wijk (broeiplaats voor havenvolk) en kwamen een oosterse winkel tegen. KROEPOEK en hyperactieve Thaise groene thee. Mooie dag afgesloten met voor mij het tot nu toe beste restaurant in Italië. (ik heb ze zelfs mijn complimenten gegeven). Pesto al genovese, kreeft, gegrilde inktvis, zwaardvis, en de beste tiramisù.
Volgende en laatste dag: Cinque Terre. 2e keer voor mij, ditmaal fungeerde ik als gids voor mijn Erasmusbuddies. Ook de 2e keer net zo schitterend, nu alleen warmer en, zoals de Engelsen dat zo mooi kunnen verwoorden, een shitload aan Duitse en IQ-loze Amerikaanse toeristen. Dan weer een stuk wandelen, na 3 kwartier was er een post dat 5 euro claimde. 5 euro om te wandelen? Ga eens douchen. Dus ik reageerde zoals gewoonlijk licht ontzet en met een smiechtige ondertoon. Zodra de volgende brave betalende toeristen aankwamen, kozen wij het hazenpad. (Er was maar één pad, dus veel keus hadden we niet). De loketmeneer belde iemand op om ons te signaleren. Ik werd uitgekozen met mijn rode shirt en mijn langheid. Dus halverwege achter een rots kleedde ik me om: geel shirt, zonnebril en pet. Veilig doorgelopen, niet betaald. Nu heb ik een fobie voor rode shirts in Ligurië.

Je vraagt je misschien af waarom de titel in het Engels is. Als je je dat niet afvraagt, doe dat maar toch. Ik ben namelijk 3 dagen weg geweest met Zimbabwanen, Zimbabwezen, Zimbabwieërs, mensen uit Zimbabwe in ieder geval, een Duitse, een Soedanees en een Belg. Uhhhh dat is logisch. Nee. Maar als je weet dat die afrikanen in Engeland zijn gaan wonen, wel. Dus de voertaal was 3 dagen Engels. Oh ja, er waren ook nog 2 Engelsen en een Italiaan. Waar? Roma. That’s right. Check me out. Ik moet toegeven dat ik me in een flink aantal contexten het beste in het Engels kan uitdrukken. En dan gaat het vooral om grappen en woordspelingen, we hebben ons dus ook kapot gelachen. We laughed the shit out of us. Dat zou ons een flink aantal WC-bezoekjes hebben bespaard. Dat niveau dus. Romeinse hoogtepunten: Op de heenreis om 6 uur ’s ochtends luidkeels Stand By Me zingen in een nachttrein, heel veel eten dat je de bijnaam eating machine krijgt, collectieve stiltes bij vrouwelijk schoon, Spritereclames maken, MTV Cribs in het Pantheon, voetballen in het Colosseum en verder is Rome natuurlijk schitterend.

Ik ga nu de laatste weken in met gemengde gevoelens: het WK dat NL wint, bezoekjes van jullie (ik lijk wel een hostel), een reis door Zuid-Italië, mijn verjaardag, afscheidfeestjes van Erasmi, en het afscheid van Italië. Bij terugkomst eis in een gros schouders.

HUP HOLLAND HUP