L'uomo italiano

Ciao belli e belle!

Gegroet lotgenoten op deze aardkloot, hier is ie dan: jawel, die eerste bericht uit dat bella italia! Ik ben nú al verliefd. Wat een reis. Mondejus! Nachtreisje, maar goed dat ik een nachtdier ben. Een uil ofzo, alhoewel de meeste van jullie mij kennen als een dolfijn. Goed. Het is angstaanjagend dat ik het toegeef, maar ik geef het toe, dit was de meest enge autorit die ik ooit heb gereden. Voor meer informatie hierover, spreek me privé, want ik durf me niet in het openbaar hierover te uiten. Manneneer ofzo. En dat klinkt niet conform het macho-ideaal van de Italiaanse man. Na te hebben ontbeten aan de Italiaanse grens en met moeite mijn eerste Italiaanse woorden uit mijn geheugen heb moeten vissen, kwamen we aan bij de grens. En ehh... How shall I put this. We moesten naast de weg, een drugshond kwam de hele auto doorsnuffelen en beet in mijn tas. Ik werd meegebracht naar een klein intimiderend loketje. Als het zo moet... Daar stond een komisch viertal me op te wachten. In het begin té serieus omdat ik kennelijk voldeed aan de kenmerken van Italia's Most Wanted Criminal: lang en een pet op. Ze verdachten me van marihuanasmokkel. Hilarisch! Vonden zij niet. Daar stonden ze dan, 1 typische Italiaanse macho met een geile sik alsof hij parttime pornoacteur is, daarnaast nog een man, die wat weghad van Chandler van Friends, maar dan molliger, sprakeloos en een slaap-en IQloze gezichtsuitdrukking. Dan stond er nog een hoge piet bij, in pak, want dat is Italiaans (Ik houd van vooroordelen) en waarschijnlijk de secretaresse, mooooooooooie Italiaanse vrouw. Nadat ze erachter kwamen dat de hond aan het trippen was op mijn leeggelopen fles shampoo en nadat de macho-Italiaan mijn voetbalschoenen zag en euforisch: BRAVO, riep, mocht ik weer gaan. Na een diepe welverdiende rust in de bijrijdersstoel ontwaakte ik in Bologna. We waren er. Daar stond ze dan, mijn huisbaas bij wie ik intrek: een uiterst sympatieke 40jarige vrouw die niet gek is van een praatje. Terwijl ik de stroom van fonetische uitingen probeerde te ontcijferen, dacht ik eigenlijk alleen maar aan het bed vanuit waar ik nu zit te typen.
Welterusten.

Oh ja, nog een ontroerend momentje, in de holst van de nacht, terwijl mijn vader achter het stuur zat, zat ik mijn mijn mp3 zacht wenend tegen het raam aangedrukt, starend naar de volle maan in de hoop dat jij, die dit nu leest, ook ernaar aan het kijken was. Mooi romantisch beeld he. Ik schaam me er niet voor dat mijn ogen wateren bij de gedachte aan jullie, sommigen vinden het wattig, maar I'd go with lief. Ook al niet conform dat macho-Italiaanse beeld trouwens. Ik moet nog kennelijk veel leren om in te burgeren, maar ik beloof jullie dames dat ik niet zo'n Italiaanse machosnor of sik laat groeien. Ik heb eigenwaarde.
Toch wil ik het nog even kwijt:

Ik mis jullie

Il Ricci............
is out (Joa, Marco, det is dao van)


En oh ja, het is strakblauwe hemel, zon en 6 graden (BOVEN nul)



PS:
Adres:
Via Torleone 24
40125 Bologna

Skype: richaaar

Momenteel is mijn telefoonnummer nog steeds bereikbaar.